Nie milkną echa burzliwej wizyty w gdańskiej katedrze rozmodlonego regimentu pod komendą alimenciarza w spódnicy pragnącego godnie uczcić pochówek bohaterów narodowych, Inki i Zagończyka. Niestety, nie doszło do tego, albowiem staraniem pisoskich siepaczy, na początku egzekwi, jeszcze przed chóralnym odśpiewaniem requiem przez przybyłych z centrali oraz tamtejszych, też z deficytem demokracji: miejscowego pederasty resortowej konduity, dwóch wdów po utrwalaczach władzy ludowej w wyliniałych etolach, kobiety wszetecznej z podręczną torebką. A także z udziałem w tenorach delegacji trzeciego resortowego pokolenia - pryszczatych młodzieńców aspirujących do występowania w programie TV "Minęła 20". Niektórzy dostrzegli pod chorągwiami koncyliacyjnie usposobionej grupy osobę łudząco podobną do trzepiącej łbem komediantki - szansonistki w towarzystwie szczurka - siurka, zaś delegowany przedstawiciel PSL nie dotarł z powodu żniw jesiennych i gorączkowych przygotowań do żniw zimowych.
Na tym dosyć, boć nie jest to przecież kronika towarzyska. Wspomnijmy tylko mimochodem z kronikarskiego wszelako obowiązku, że pomimo spolegliwej postawy wyżej wymienionych, wzorowego wyszkolenia w pieśni liturgicznej i litanii, warszawsko - gdańska grupa modlitewna została zepchnięta w okolice cmentarza, nie dosyć że bestialsko przy tym poturbowana, została wzgardzona i manifestacyjnie opuszczona przez swojego honorowego patrona, Bolesława Lotto.
I po co komu był ten cały humbug? Te kilometry zużutego bandaża, hektolitry jodyny, zmarnowany tlen podany sędziwym bojowniczkom o demokrację i "żeby było tak, jak było"? Zwłaszcza, że w tym samym czasie, tyle, że w innym miejscu, z honorami czczono ichniego, wielce zasłużonego dla ich demokracji liberalnej "bohatera". Podniosła atmosfera, zaduma, sekwencja duszoszczypatielnych przemówień zaproszonych oficjeli, poczty sztandarowe, orkiestra, wieńce i wiązanki kwiatów, konna banderia, dziewczynki w regionalnych strojach. No i oczywiście sama tablica ku czci towarzysza z bezpieczeństwa - od niedzieli miejsce kultu patriotów spod znaku UB i SB. Gdyby przeczytać wszystkie zasługi w służbie ojczyźnie towarzysza Łęckiego, któremu tablicę poświęcono, to uroczystość przeciągnęłaby się do Wszystkich Świętych. To tam można było bezpiecznie wśród bezpieczniaków śpiewać pełną piersią "Międzynarodówkę", " Na barykady ludu roboczy", recytować wiersze Szymborskiej, np. ten o budowie nowej plebanii, albo o nowego człowieczeństwa Adamie, bez obawy o uszczerbek na zdrowiu. Na obrzeżach uroczystości grupy rekonstrukcyjne zaaranżowały pokaz zrywania paznokci, spotkanie z odznaczonym dawniej w Belwederze Ubekiem oraz konkurs siedzenia na nodze od taboretu na czas. Dla dzieci zorganizowano pokaz pozorowanych egzekucji oraz przycinanie genitaliów szufladą.
Jednym słowem: dla każdego coś miłego w miłej atmosferze, w pięknych okolicznościach przyrody. Przede wszystkim dla skocznych zastępów pod alimenciarzem w spódnicy, który wraz z osobami towarzyszącymi, tylko przez śmieszną pomyłkę znalazł się niestety w Gdańsku.
Wielkie oburzenie w wielu środowiskach wywołała uroczystość w gminie Łopuszno w powiecie kieleckim, gdzie upamiętniono... czyny ważnego funkcjonariusza Służby Bezpieczeństwa. Na tablicy znalazło się też wiele innych nieścisłości. Po naszej interwencji tablicę zdjęto.[...]
[...] Wsród osób wymienionych na tablicy upamiętniającej wydarzenia z sierpnia 1944 roku był między innymi Tadeusz Łęcki „Orkan” - dowódca 2 Brygady Armii Ludowej „Świt”. Upamiętnienie komunisty, który w powojennej, niesuwerennej Polsce pełnił ważne funkcje w aparacie bezpieczeństwa stanowi niemałą wpadkę. Działania podjęte w Fanisławicach są sprzeczne z przyjętą przez polski parlament w kwietniu 2016 roku ustawą demokunizacyjną. Obliguje ona samorządy do usuwania, w przeciągu roku, wszelkich symboli upamiętniających osoby związane z systemem totalitarnym, którym był także komunizm.
